تشبیه

چکیده: امثال وحکم هر ملتی نشانگر غنای فرهنگی آن است وبررسی آن می تواند به شناخت شاخصه‌های فرهنگی آن ملت کمک شایانی کند. از آنجا که امثال وحکم رایج در هر قومی دارای اهداف اخلاقی و تربیتی می‌باشد، امثال وحکم در قرآن نیز حاوی آموزه‌های اخلاقی و پندهای فردی و اجتماعی است و به دلیل مشخصه‌های خاص خود، بسیار تأثیرگذارتر از کلام عادی عمل می‌کند؛ لذا بخش قابل توجهی از آیات قرآن به امثال قرآنی اختصاص یافته است.
تشبیه ، یکی از صنایع دانش بیان  تشبیه در لغت به معنای «مانند کردن » است . تشبیه دارای چهار رکن است : مُشَبَّه : آنچه به چیزی مانند شود؛ مُشَبَّهٌ به : آنچه مشبّه را بدان مانند کنند؛ وَجهِ شَبَه : صفت مشترکِ مشبّه و مشبّهٌ به ؛ ادات تشبیه : برخی از حروف اضافه از قبیل چو، همچو، چون ، مانند در زبان فارسی و الفاظی مثل «ک َ » و «کَأنَّ» در زبان عربی . مشبّه و مشبّهٌ به را دو طرف تشبیه یا طرفین تشبیه می نامند.
در معجزه جاويد الهی، اسطوره ی همواره برتر فصاحت و بلاغت، یعنی قرآن مجيد، اين غرض به وفور مورد توجه قرار گرفته است.
خواننده بصير قرآن، اين معجزه جاويد پيامبر خاتم، با كلمات خشك و بی‌روح و تعابير معمولی سر و كار ندارد؛ بلكه در قرآن موضوعات ذهنی، عقلی، معنوی، حالات نفسانی و حتّی رخدادهای شگرف چون رستاخيز و تعابير نغز ادبی و تربيتی، همه جان می‌گيرند و همانند تابلوهايی زيبا، چشم‌نواز و گويا، دل و جان آدمی را نوازش می‌كنند.