اعجاز تشریعی

چکيده قرآن كريم معجزه بزرگ پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) است كه اعجاز آن در ابعاد گسترده اي نمود دارد. يكي از اين ابعاد، حوزه تشريعات است، به اين معنا كه احكام شرعي قرآن داراي ويژگي هايي مي باشد كه هيچ بشري قادر به عرضه هم آوردي براي آن نيست.

چکيده يكي از مباحث ارزشمند در علوم قرآني، مسأله تناسب آيات قرآن و چهره پيوسته آنها با يك‌ديگر است. اين تناسب و ارتباط در واژگان قرآني، درون آيه‌اي و آيات يك سوره نمايان است. گفتگو از تناسب و همبستگي آيات قرآن و اسلوب آن، بحثي است زيربنايي كه در نحوه نگرش ما به قرآن و چگونگي برداشت از محتواي آن تأثير بسزايي دارد. شبهه تشتت و پراكندگي آيات  از ناحيه مستشرقان مطرح شده است. اما به رغم اينكه آيات سوره‌هاي قرآن به ظاهر پراكنده و هر يك مشتمل بر موضوعات متفاوت است، با توجه به احاطه علمی، حكمت و هدف‌داري خداوند، متن قرآن داراي هم‌گرايي موضوعي و محتوايي در راستاي هدف تربيتي و هدايتي خویش است و عناصر محتوايي قرآن همانند اجزاي يك ساختمان به هم پيوسته و ناظر به يك‌ديگر است.

اعجاز از ماده­ "عجز" است که در اصل نقیض "حزم" بوده، به معنای محکم بستن طناب،[1] در لغت به معنای ضعف و ناتوانی،[2]درنگ كردن و تأخیر از چیزى[3] آمده؛ و در اصطلاح دینی به این معناست که، انسان چیزی را بیاورد و مخالف از آوردن آن ناتوان باشد.[4]

چكيده: بسيارى از مخالفان قرآن كوشيده ‏اند چنين شبهه افكنى كنند كه اين كتاب آسمانى با دنياى امروز كه عصر پيشرفت علوم و تكنولوژى است، متناسب نيست; بلكه فقط اعجاز عصر پيامبر ختمى مرتبت‏ صلى الله عليه وآله است و صرفا براى زمان ايشان شموليت داشته است و اكنون همانند كتاب مقدس انجيل صرفا براى استفاده فردى قابليت دارد.