تشابه در آیات قرآن دو گونه است: تشابه اصلی وتشابه عرضی؛ تشابه اصلی آن است كه كوتاهی لفظ موجب نارسایی در افاده بلندای معنا شده و احیانا شبهه انگیز شود این آیات بیش تر در رابطه با اصول معارف و معرفت شناختی است. اشاره شد كه تعداد این قبیل آیات متشابهه نسبت به مجموع آیات قرآنی اندك است و با مراجعه به آیات محكمه كه «ام الكتاب» می باشند و نیزاحادیث پیامبر اكرم (ص) و ائمه اطهار(ع) و سلف صالح (رض) این گونه تشابه قابل رفع است.