پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)

مقدّمه نگاهى به روشها و شيوه‏هاى متداول آموزش قرآن و راهكارهاى اجرايى و پيشنهادى در جهت ترويج آن نشان مى‏دهد كه اصول و مبانىِ آموزش و ترويج قرآن از ديدگاه قرآن مجيد و آموزه‏هاى سيره و سنّت نبوى به عنوان اسوه حسنه، مبناى برنامه‏ريزى و راه‏اندازى اين امر مهم توسط مسئولان فرهنگى نبوده و نيست.
قرآن کريم متقن ترين و بهترين کتاب در معرفي و شناساندن پيامبر اعظم ـ صلي الله عليه و آله ـ است؛ زيرا اين کتاب کلام وحي و سخن خداوند متعال است و از جهت حقانيت و درستي مطالب، معتبرترين کتاب به شمار مي رود. خداوند متعال، در قرآن کريم، در آيات متعددي درباره پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله ـ سخن گفته است. در اين آيات، گاهي به طور مستقيم و گاهي به شکل غير مستقيم، پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله ـ معرفي شده است.
پيامبر عظيم الشأن(صلی الله علیه و آله و سلم) توسط عبدالمطلب جد بزرگوارش «محمد» نام گرفت. صاحب «مجمع البيان» مى گويد: «محمد از تحميد گرفته شده و تحميد بالاتر از حمد است. محمد يعنى فرورفته در تمامى خوبيها».1 اما پيامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) از جانب خداوند هيچ گاه با اسم مورد خطاب واقع نشده است، 1. جعفر سبحاني، «فرازهايى از تاريخ پيامبر اسلام»، ص 59
تبليغ در زبان فارسى با دعوت، معرفى، تبيين و... مترادف است و در قرآن براى تبليغ از كلماتى چون: قول، تعليم، بيان، ذكر، دعوت، نبأ، انذار، تبشير، ابلاغ، موعظه، نصيحت و... استفاده شده است. پيش از تبيين روشهاى تبليغى پيامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) مناسب است از مهمترين عناصر تبليغ اشاره شود كه عبارتند از: پيام دهنده، پيام گيرنده يا مخاطب، موضوع، ابزار، شيوه، هدف، زمان و مكان و... .