اسماء و صفات الهی

اسماء جمع اسم از ماده­ "سُمُوّ" به معنی بلندی است؛ هرچند عده ­ای گفته ­اند از ماده­ "وَسَم" به معنی علامت است.1 اسم یعنی چیزی که با آن شئ شناخته می­شود؛2 یعنی چیزی که ذات یا صفت  شئ را نشان ­دهد.3 1. [1]. فيومى، احمد بن محمد؛ مصباح المنیر، قم، دارالهجرت، 1414ق، چاپ دوم، ص290. 2. [2]. بدیع یعقوب، امیل؛ موسوعة علوم اللغة العربیة، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1427ق، چاپ اول، ج2، ص73 و راغب اصفهانى، حسين بن محمد؛ المفردات فی غریب القرآن، بیروت، دارالعلم الدارالشامية، 1412ق، ص428. 3. [3]. مصطفوی، حسن؛ التحقيق في كلمات القرآن الكريم‏، تهران‏، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1375ش، چاپ اول، ج5، ص225.