نعمت های بهشتی

وسيله اى براى نشستن و نماد قدرت و دارايى واژگان «ارائك»، «سُرُر»، «عرش» و «كرسى» شناساى تخت در قرآن اند. «ارائك» جمع اريكه به معناى تختى است كه در حجله نهاده باشند.[1] برخى اصل در معناى «ا ـ ر ـ ك» را آرامش و رفع اضطراب دانسته و گفته اند: اريكه چيزى است كه به آرامش متصف است و از همين رو به هر آنچه براى اقامت و راحتى عروس مهيا گشته اريكه مى گويند.[2] بيشتر واژه شناسان «اريكه» را بر حسب قاعده، عربى و مشتق از «ارك»[3]، بعضى به احتمال برگرفته از ريشه اى ايرانى[4] و برخى نيز داراى معناى مشتركى در عربى و فارسى دانسته اند.[5] ارائك در قرآن 5 بار درباره تختهاى بهشتى به كار رفته است.
آبريز، آبدستان، جام شراب بهشتى  اين واژه، يك بار و به شكل جمع، در آيه 18 واقعه/56 و در وصف يكى از مجالس شادكامى مقرّبان آمده است: يَطوفُ عَليهِم وِلدَنٌ مُخلَّدونَ * بِأَكوَاب وَ أَباريقَ و كَأس مِن مَعين = نوجوانانى جاودان [در شكوه و طراوت]پيوسته با قدح ها و كوزه ها و جام هايى از نهرهاى جارى بهشتى [و شراب طهور]گرداگرد آنان مى گردند