تبليغ در زبان فارسى با دعوت، معرفى، تبيين و... مترادف است و در قرآن براى تبليغ از كلماتى چون: قول، تعليم، بيان، ذكر، دعوت، نبأ، انذار، تبشير، ابلاغ، موعظه، نصيحت و... استفاده شده است. پيش از تبيين روشهاى تبليغى پيامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) مناسب است از مهمترين عناصر تبليغ اشاره شود كه عبارتند از: پيام دهنده، پيام گيرنده يا مخاطب، موضوع، ابزار، شيوه، هدف، زمان و مكان و... .
مقدمه
نبوت که به عنوان رشته ارتباطى انسان با خالق يگانه مي باشد با نظر به ارتباطش با خداى متعال عاليترين درجه انسانى است فلذا کسى نيز که به عنوان نبى پيامبر حمل کننده نبوت مي باشد نيز بايد نمونه عالى انسانيت بوده و مي تواند به عنوان نمونه يک انسان تکامل يافته، انسانهاى ديگر را نيز به کمال و رشد برساند که اين مسئله در کلام و فلسفه ثابت شده مى باشد.
