زنان بهشتی

پیرزن، قدخمیده و نفس زنان، در حالی که عصا به دست داشت و عرق بر پیشانیش نقش بسته بود، از کوچه ی تنگ و خالی می گذشت. ناگاه چشمش به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) افتاد و چون به آن حضرت نزدیک شد، سلام کرد. سپس با امیدواری از آن حضرت خواست دعا کند تا او وارد بهشت شود.

پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) بر خلاف انتظار او فرمود: پیرزنان داخل بهشت نمی شوند! پیرزن با شنیدن این سخن به گریه افتاد، ولی پیامبر(ص) خندید و فرمود: آیا سخن خدا را نشنیده ای که در قرآن درباره ی زنان بهشتی فرموده است:«ما آن ها را آفرینش نوین و جدیدی بخشیدیم و همه را «بکر» و شوهر نادیده گردانیده ایم.»1

هم چنین روزی پیامبر(ص) به پیرزن دیگری از قبیله اَشجع برخورد کرد که او آهسته آهسته قدم برمی داشت. حضرت فرمود: پیرزنان به بهشت نمی روند و از کنار او گذشت. پیرزن با شنیدن این سخن سخت منقلب شد و به گریه افتاد. طولی نکشید که بلال؛ مؤذن سیاه پوست پیامبر که از آن جا می گذشت، پیرزن را گریان دید و ناراحت شد. آن گاه به حضور رسول خدا (ص) رسید و داستان نگرانی و گریه ی پیرزن را برای ایشان شرح داد. آن حضرت فرمود: اتفاقاً سیاه پوست هم داخل بهشت نمی شود! بلال سیاه پوست وقتی این سخن را شنید و با پیرزن درمیان گذاشت، خود و پیرزن هر دو به گریه و زاری پرداختند.

پیرزن و بلال هم چنان گریه می کردند که عبّاس، عموی پیامبر(ص)، وضع آنان را برای رسول خدا (ص) شرح داد. پیامبر (ص) به عباس فرمود: اتفاقاً پیرمردان هم به بهشت نمی روند. بدین ترتیب، عبّاس نیز ناراحت شد.

پس از چند لحظه، پیامبر(ص)، پیرزن و بلال و عبّاس را نزد خویش فراخواند و برای خوشحال کردن آنان فرمود:«خداوند، به افراد آفرینشی جدید می بخشد و آنان را بهتر از آن چه بوده اند، می گرداند. آنان داخل بهشت می شوند، در حالی که جوان و سفید و نورانی هستند. افرادی که وارد بهشت می شوند، اندام و بدن های تمیز و صورت های بی مو و چشم های سرمه کشیده دارند.»2

سرگذشت های بالا را بدین جهت آوردیم که وقتی سخن «زنان بهشتی» و امتیازها و ویژگی های فوق العاده  آنان مطرح می شود، مردان نپندارند که تنها زنان دارای چنین امتیازها و برتری هایی هستند و «مردان بهشتی» از آن ها بی بهره اند. باید دانست «مردان بهشتی» نیز امتیازهای فوق العاده ای دارند. هم چنان که زن و مرد، تکمیل کننده ی نیازها و لذّت های یکدیگرند اگر ویژگی های مثبت و لذّت بخشی در زنان،وجود داشته باشد، جز این که خود آنان از آن بهره می برند، مردان نیز در این بهره وری ها با زنان شریک هستند.

اکنون ویژگی ها و زیبایی های زنان بهشتی را با استناد به آیات قرآن کریم و احادیث دینی بیان می کنیم:

1ـ جوانی و شادابی

پیش از این گفتیم که پیامبر(ص) از سوی خداوند متعال، درباره ی نعمت های بهشت فرموده است: «در آن جا چیزهایی فراهم شده است که هیچ چشمی آن را ندیده و هیچ گوشی آن را نشنیده و حتّی به قلب و فکر کسی خطور نکرده است»3 و از جمله نعمت ها، زنان جوان و زیبای بهشتی هستند.

قرآن کریم درباره ی جوانی و شادابی زنان بهشتی که بر خلاف جوانی و زیبایی های دنیا، پژمردگی و فرسودگی در آن راه ندارد ( از جوانی و شادابی همیشگی برخوردارند)، فرموده است:« افرادی که نامه ی عمل آنان به دست راستشان داده شده و سعادتمندند، همسران گران قدری دارند که به آنان ،آفرینش جدید (و جوانی) بخشیده ایم و همه ی آنان را بکر و شوهر به خود ندیده گردانیده ایم و آنان نسبت به شوهرهای خویش، عشق می ورزند و خوش سخن و فصیح اند و با آنان، هم سنّ و سال بوده و در خوبی و زیبایی ظاهر و باطن نیز همانند هستند.»4

پیامبر(ص) درباره ی مردان و زنان بهشتی چنین فرموده است: « همه افرادی که به بهشت وارد می شوند، جوانی پایدار و همیشگی دارند و سنّ و سال آنان هم، سی تا سی وسه سال است.»5

2ـ پاکی و پیراستگی

پاکی و پیراستگی از آلودگی های فکری ،اخلاقی و ظاهری و باطنی، ارزش های لذّت بخش و دلنشینی هستند که همه انسان ها برای دست یافتن به آن ها تلاش می کنند و اگر بدان ها رسیدند،لذّت کام یابی و سعادت را به خوبی احساس می کنند.

این ویژگی ها نیز از آن زنان بهشتی است. خداوند در سه جای قرآن، با عبارت:« لَهُمْ فیها أزْواجََُ مُطَّهَّرة»6 زنان پاک و پاکیزه از آلودگی ها و زشتی ها را پاداش افرادی قرار داده است که ایمان و عمل صالح دارند.

خداوند در سوره ی بقره،این زنان را هم چون خود بهشت و نعمت های آن جاویدان شمرده است. در سوره آل عمران، رضوان و رضایت خداوندی را همراه آنان آورده و در سوره ی نساء، زندگی با آن زنان را زیر سایه هایی توصیف کرده است که همیشه دوام دارد.

به هرحال،بر اساس روایت امام صادق(علیه السلام) «زنان بهشتی جسم و بدن و جان و روحی» پاک دارند و از حسد و ناپاکی های دیگر اخلاقی (که زنان دنیا را ناراحت و گرفتار می سازد) پیراسته اند .»7

3ـ دست نخوردگی و شیفتگی

دست نخوردگی و از هر نظر بکر و دوشیزه بودن، از دیگر ویژگی های زنان بهشتی است. قرآن کریم، این موضوع را در دو جا مطرح کرده است و با اندکی تفاوت لفظی می فرماید:« در باغ های بهشتی، زنانی هستند که جز به همسران خود چشم نمی دوزند و عشق نمی ورزند و پیش از آن، هیچ انسان و جنّی با آنان تماس نگرفته است.»8 این زنان دوشیزه و پاکند و شیفته و دلداده ی همسران خودند و طمع نگاه و لذّت جویی از هیچ مرد دیگری را ندارند.

بر اساس روایت ابوذر غفّاری، زن بهشتی به همسر خود می گوید:« به عزّت پروردگارم سوگند! در بهشت چیزی را بهتر از تو سراغ ندارم. سپاس مخصوص خداوند است که مرا همسر تو و تو را همسر من قرار داده است.»9

4ـ چشمان سیاه و درشت

چشم، از نظر ساختار فیزیولوژیکی و حرکت و نگاه، نوعی جاذبه و پیام دارد . بسیاری از معانی و مفاهیم انسانی و غیر انسانی در چشمان نمودار می گردد و بدین وسیله بر مخاطبان،تأثیر می گذارد.

قرآن کریم،به جز پاکی چشم زنان بهشتی که در بالا بیان شد،در آیات دیگر به ساختمان فیزیولوژیکی آن پرداخته و در چهار آیه با واژه ی حورعین از آن یاد کرده است.10
حُور کسی است که سیاهی چشم او کاملاً سیاه و سفیدی آن کاملاً سفید و شفّاف است. حورعین گروهی از زنان بهشتی درشت چشم هستند که خداوند، آنان را برای مومنان در بهشت آفریده است. پیامبر اسلام(ص) فرموده است: «حورالعین در بهشت برای همسران خود آواز می خوانند و می گویند: ما حورالعین زیبا هستیم. خداوند این زنان زیبای سیه چشم را برای مؤمنان و بزرگواران آفریده است.»11

نباید فراموش کنیم که هدف عالی انسان های بهشتی در این جنبه ها خلاصه نمی شود، بلکه رضوان و رضایت مندی خداوند از بهشتیان، برای آنان نعمت و هدف بزرگی خواهد بود.بدین خاطر می توان نغمه سرداد که:
باغ بهشت و سایه ی طوبی و قصر حور
با خاک کوی دوست، برابر نمی کنم.12

نویسنده : احمد صادقی اردستانی

پی نوشت :
1. سوره واقعه، 35و36.
2. منهج الصادقین، ج 9، ص 153؛ بحارالانوار، ج16، ص295.
3. بحارالانوار، ج8،ص191؛ کنزالعمال،ج 14،ص454.
4. سوره واقعه، 27ـ37.
5. کنزالعمال، ج 14 ،ص477 ؛ منهج الصادقین، ج9، ص153.
6. سوره بقره،25؛ آل عمران، 15و57.
7. بحارالانوار،ج8،ص139.
8. سوره الرحمن ،56ـ72.
9. مجمع البیان فی تفسیر القرآن،ج 9،ص208.
10. سوره دخان،54؛ طور،20؛ الرحمن،72؛ واقعه،22.
11. کنزالعمال،ج14،ص518.
12. دیوان حافظ،ص216.

منابع: 

بشارت ، فروردین و اردیبهشت 1382، شماره 34